Μου έκλεψες την ψυχή αμέσως μόλις ο εγκέφαλος έδωσε διαταγή στ'
αυτιά μου ν' ακούσουν. Μέσα από το παγωμένο βινύλιο ξεπετάγονταν
τα τραγούδια Σου και μου έκλεβαν το μυαλό και το πήγαιναν βόλτα
στα μαγικά τοπία της ψυχής Σου, που δεν τα βλέπει ποτέ ήλιος. Στην
ψυχή μου μπορείς να διακρίνεις τις πληγές από τις μαχαιριές της
κραυγής Σου. Με συντρόφεψες στις ντροπαλές ηδονές μου, στις
νυχτερινές ονειρώξεις μου και στις απύθμενες απογοητεύσεις μου.
Δημιούργησες τον Παράδεισο της σάρκας μου και την Κόλαση του
μυαλού μου. Αχ αυτή η κόλαση του μυαλού μου! Σε καμάρωσα σαν
Βασιλέα των κόσμων, ω Μάγε των Μάγων! Σε θαύμασα σαν δημιουργό της
έκστασης και σαν βιαστή του συμβατικού. Αποκρυπτογράφησα τα
σημάδια και τα σύμβολα και αφοσιώθηκα στην διάδοση του μηνύματος.
Γκρεμίστηκα κι εγώ μαζί Σου. Μαράθηκα μαζί μ' Εσένα όταν Σε
συνέθλιβαν στα λευκά κελιά της απομόνωσης. Κι όταν σε είδα
ανήμπορο να αντιδράσεις, με τα μαλλιά Σου κομμένα, ω Σαμψών της
μαγγανείας, εγώ ήμουν αυτός που Σου άνοιξε την πόρτα, ω Μεγάλε
Dwight Fry! Εγώ ο ταπεινός θαυμαστής και υπηρέτης Σου. Και εκείνη
την νύχτα έβαψα κι εγώ τα μάτια μου μαύρα και γιόρτασα με αίμα
παρθένας. Κι Εσύ ήσουν δίπλα μου, με συντρόφευες και μου έδειχνες
τον τρόπο, ω Μεγάλο λευκό Βαμπίρ! Και βαπτίστηκες με αίμα και με
τα χρώματα της μάχης και πήρες ξανά το μονοπάτι του πολέμου, ω
Σαμάνε του θανάτου! Και τσακίστηκες στις απόρθητες πολεμίστρες
του αντιπάλου και το δικό Σου αίμα, Άγιο αίμα, κύλησε στο πεδίο
της μάχης. Και ξεπρόβαλε ήλιος φωτεινός και ακούστηκαν τα πρωινά
κοκόρια, κι εμείς σκορπιστήκαμε άτακτα και τρέξαμε, χλωμοί και
μισοπεθαμένοι, να κρυφτούμε στα σκοτεινά υπόγεια καταφύγια, που δεν
μπορεί να τα διαπεράσει το φως του ηλίου.
Το σκοτάδι άργησε να έρθει, αλλά όταν ήρθε ήταν πυκνό, δηλώνοντας
την υποταγή του σε 'Σένα, ω Μεγάλε πνεύμονα της νύχτας! Και
τρεκλίζοντας και αιμορραγώντας βγήκες στων τεσσάρων ανέμων τα
κάγκελα, κι όταν ακούστηκαν τα δώδεκα χτυπήματα του ρολογιού
κάλεσες την Βασίλισσα των μυγών, την αρχηγό της φρουράς Σου. Και
διέταξες τις μύγες να εξαπλωθούν στην γη και να την μετατρέψουν
σε κόλαση. Και αποκαμωμένος πλάγιασες να ξεκουραστείς. Άλλ’
αλίμονο, οι μικρές μαύρες ιπτάμενες, πρώην, υπηρέτριές Σου,
Σε πρόδωσαν. Σε πρόδωσαν κι έδωσαν το έναυσμα για μια σειρά από
αλλεπάλληλες προδοσίες, δείγματα αχαριστίας, κακοήθειας και
συμφεροντολογίας. Ο χώρος άλλαξε και ο χρόνος κύλησε βίαια,
καθώς η άμμος της κλεψύδρας έγινε βράχια και σαν σεισμός, σαν
κατολίσθηση, Σε βομβάρδισαν με μίσος, που τόσα χρόνια συσσωρευόταν
με μορφή απωθημένων και ζήλιας.
Γύρω από το γκρεμισμένο είδωλό Σου, απ' το θεραπευτικό ερμαφρόδιτο
τοτέμ, χόρεψαν τρελά σπέρνοντας αλάτι ο Noel Smith, o Dennis Dunaway,
o Glen Buxton, κι ο Mike Bruce, που τους αφόρισες όταν απογειώθηκες
και βυθίστηκες μέσα στους μεγαλειώδεις εφιάλτες Σου. Μια μεγαλοφυία
όμως, που με το ένα χέρι αγγίζει τον Θεό και με το άλλο ακουμπάει
τον Διάβολο, φυσικό είναι κάποτε να αποκοπεί απ' τους κοινούς
ανθρώπους, ακόμα κι αν αυτοί είναι ταλέντα και διάνοιες σαν τους
Bruce, Smith, Dunaway και Buxton. Κι όταν, ω Μεγάλε μύστη,
ξεδίπλωσες τα φτερά Σου για να πετάξεις, δεν έφταιγες καθόλου που
οι άλλοι δεν είχαν φτερά να πετάξουν μαζί Σου, πέρα απ' τα σκοτεινά
σύνορα του αγωνιώδη εφιάλτη, που Σε λούζει στον ιδρώτα τις νύχτες
χωρίς φεγγάρι. Στο ξεπέρασμα του τρόμου!
Και κοιμήθηκες βαθιά, ω άγρυπνο μάτι, ήρεμος και σίγουρος για το
αύριο. Ανυποψίαστος για την συνωμοσία, που σαν ιστός αράχνης
πλεκόταν γύρω Σου. Και η προδοσία ολοκληρώθηκε από την ερωμένη Σου,
από την Μαύρη Χήρα. Χτυπημένος απ' το κεντρί με το μεταλλαγμένο
δηλητήριο, Εσύ ω άτρωτε οικοδεσπότη των στοιχειωμένων πύργων,
καταδικάστηκες σε ισόβια υπνοβασία στα φωτισμένα πολύχρωμα πάλκα.
Με την καρδιά πληγωμένη και με το βλέμμα παγωμένο, να παίζεις τον
ρόλο ενός ξεδοντιασμένου εαυτού Σου και να πουλάς κομματάκι-κομματάκι
τον θρύλο Σου, σαν σουβενίρ σε τουρίστες, Εσύ ω αμύθητο πετράδι
στολίδι και καμάρι του Εωσφόρου! Πολύς κόσμος χάρηκε και πανηγύρισε
κι έστησαν πολυήμερες γιορτές, κάτω από τον πατέρα αφέντη ήλιο και
κάτω από τον φυματικό δεσμώτη ουρανό. Οι αράχνες δεν επέστρεψαν,
ο καταψυγμένος παράδεισος ξεχάστηκε, ο αγρός της λύπης ξεράθηκε,
η σαρανταποδαρούσα της αιωνιότητας έμεινε ορφανή, η αγάπη μέχρι
θανάτου λησμονήθηκε, ξανάρχισαν τα ηλεκτροσόκ στον Dwight Fry,
ο δολοφόνος μαζί με τα νεκρά μωρά κλείστηκαν στην απομόνωση,
οι μαθητές σταμάτησαν τις κοπάνες, για την γενιά της τσουληθροχώρας
κανένας δεν ξανάκουσε τίποτα, τα άρρωστα πράγματα και η αγάπη του
θανάτου εγκαταλείφθηκαν, ο νεανικός θρήνος ξεφτιλίστηκε, το φαγητό
του Διαβόλου μούχλιασε, το υπουργείο νεολαίας ερήμωσε και η
παγωμένη Εthil συντρόφεψε τον Steven στον μοναχικό περίπατο προς
την λησμονιά. Προδοσία και αχαριστία και εθελοτυφλία και αμνησία
και πλύση εγκεφάλου και ερήμωση και παραποίηση και αντιστροφή και
κατάργηση και ξεπούλημα και αφαίμαξη και κάρφωμα μιας ξύλινης
σφήνας στην καρδιά Σου. Και λεηλασία, ω αναδυομένη Αλίκη του
Ντιτρόιτ, ω φλεγόμενο αστέρι που σκορπίζει την παγωνιά!
Λύπη αλλά και φρίκη πλημμύρισαν τις παγωμένες αρτηρίες της
συνείδησής μου, καθώς αγνάντευα την καρικατούρα του εαυτού Σου
να παίζει αδέξια με τα κατεστραμμένα παιχνίδια-φετίχ του γκρεμισμένου
κόσμου Σου. Μαύρη μπογιά και δάκρυ φαρμακωμένο κύλησε στις άκρες
των ματιών μου. Ποιός καταραμένος κάρφωσε βελόνες στο κεφάλι
της πάνινης κούκλας-ομοίωμά Σου; Ποιό μάτι φθονερό Σε μάτιασε
και ποιό βάρος Σε πλάκωσε και δεν μπορείς να σηκωθείς; Η παρακμή
είναι φυσιολογική εξέλιξη για τους κοινούς θνητούς, αλλά όχι
και για 'Σένα. Για 'Σένα που καβαλάς τον κεραυνό και σχίζεις τα
επουράνια, ω Αρχάγγελε της λύτρωσης, ω τέρας της αποκάλυψης,
ω γυιέ ιερωμένου και παιδί του Σατανά!
Εμπρός λοιπόν! Αναστήσου θριαμβευτικά και σκόρπισε τον λυτρωτή
θάνατο στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Πυροδότησε την τρέλα στα
μυαλά των αγαθών. Απάλλαξε τους κακομοίρηδες από το ασήκωτο φορτίο
της ζωής. Εμπρός λοιπόν ξανατραγούδα τα τραγούδια-ύμνους! Πιάσε
την κρυφή νότα για να ξεδιπλωθεί η μαγική μελωδία και ν' αρχίσει,
γι' άλλη μια φορά, η τελετουργία της ζωής και του θανάτου.
Εμπρός λοιπόν, σπάσε τα δεσμά, ω φυλακισμένο Θείο κοράκι!
Εμπρός λοιπόν, ελευθέρωσε απ' τα σκοτεινά υπόγεια της ψυχής
και της μνήμης Σου το φάντασμα του εαυτού Σου! Επέτρεψε στις
νυχτερίδες να εγκατασταθούν στις πανέρημες εκτάσεις του
σαλεμένου μυαλού Σου, κι όταν οι φεγγαροσταλαγματιές εκραγούν
και η παράνοια ξαναφτερουγίσει στο βλέμμα Σου, άρπαξε το μικρόφωνο
και τραγούδα το «Halo of Flies» με την ένταση στo μάξιμουμ
και τα ντεσιμπέλ θα σ' εκτοξεύσουν σαν βέλος κατευθείαν στην
καρδιά του κοινού. Εμπρός λοιπόν, ω Μεγάλε και χαρισματικέ
"αλχημιστή του rock'n'roll.»"
Μόλις τελείωσε την απαγγελία-επίκληση του παραπάνω κειμένου,
δίπλωσε προσεκτικά το χειρόγραφο και το έβαλε στην πίσω τσέπη
του παντελονιού του. Μετά άρχισε να προχωράει προς την σκηνή,
ξεγλιστρώντας με δυσκολία μέσα από τις πυκνές γραμμές των θεατών,
που γίνονταν όλο και πιο πυκνές όσο πλησίαζε προς το πάλκο. Η
προσέλευση του κόσμου δεν μπορεί να θεωρηθεί ούτε καν ικανοποιητική,
αλλά το, έστω και περιορισμένο, κοινό ήταν ιδιαίτερα εκδηλωτικό,
παρ' όλο που αποτελείτο στο σύνολό του από άτομα κάποιας ηλικίας.
Στις μπροστινές γραμμές οι θαυμαστές στριμώχνονταν ασφυκτικά και
όσο πλησίαζε η ώρα της εμφάνισης, τόσο περισσότερο παραληρούσαν.
Με δυσκολία κατάφερε να φτάσει στην πρώτη γραμμή, στο αριστερό άκρο,
και σε ανύποπτη στιγμή ξεπέρασε τον προστατευτικό φράχτη και βρέθηκε
κάτω από τον τεράστιο όγκο των ηχείων του Ρ.Α. Οι τεχνικοί ήταν
απορροφημένοι στις τελευταίες λεπτομέρειες, ενώ ομάδες από
προσκεκλημένους κοσμικούς και δημοσιογράφους αστειεύονταν
κουτσομπολεύοντας ή αγόρευαν κάνοντας επίδειξη γνώσεων και γούστου.
Κανείς δεν πρόσεξε την ψηλόλιγνη μαυροντυμένη φιγούρα, που ήρθε από
το αριστερό άκρο των παρασκηνίων και ενσωματώθηκε στο πολύβουο πλήθος.
Με ύφος ήρεμο και αδιάφορο προχώρησε προς τον διάδρομο που οδηγεί
στην σκηνή. Οι τεχνικοί είχαν τελειώσει τον τελευταίο έλεγχο και
είχαν αποσυρθεί στα προκαθορισμένα πόστα τους, περιμένοντας ήρεμα
την έναρξη του κονσέρτου. Η ώρα πλησίαζε και το κοινό σφύριζε και
φώναζε ανυπόμονα. Όταν τα φώτα χαμήλωσαν, οι φωνές και τα σφυρίγματα
δυνάμωσαν και οι θεατές χειροκροτώντας δημιουργούσαν ενθουσιώδη
υποδοχή για τον αγαπημένο τους καλλιτέχνη.
Από το βάθος της σκηνής εμφανίστηκε μια ψηλόλιγνη μαυροντυμένη
σιλουέτα, που με σταθερό βήμα προχώρησε προς το μπροστινό μέρος
της σκηνής. Το κοινό τον υποδέχτηκε με χειροκροτήματα και
ζητωκραυγές. Το άγνωστο άτομο στάθηκε στο μέσο της σκηνής, άπλωσε
τα χέρια του στην έκταση, σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών του κι
έγειρε προς τα δεξιά, προς τα αριστερά, εμπρός και πίσω.
Στο δεξί του χέρι έλαμψε, στο φως των προβολέων, ένα τεράστιο ξυράφι.
Ξαφνικά κι ενώ το πλήθος ακόμα χειροκροτούσε, το δεξί του χέρι
διέγραψε μια ελλειπτική τροχιά αγγίζοντας τον λαιμό και ξαναγύρισε
στην θέση της έκτασης. Αμέσως το άγνωστο μαυροντυμένο άτομο άρχισε
να χορεύει τρελά, περιστρεφόμενο γύρω απ' τον εαυτό του και γύρω
τριγύρω στην σκηνή, ενώ ταυτόχρονα τα χέρια του έπαιρναν από τις
τσέπες του σακακιού του μια άγνωστη σκόνη και την σκόρπιζαν τριγύρω!
Ένα σιντριβάνι αίματος εκτοξεύτηκε από τον λαιμό του, πασαλείβοντας
την σκηνή, τα ηχεία, τους ενισχυτές, τα μουσικά όργανα,
ακόμα και τους κοντινότερους θεατές! Το κοινό εντυπωσιασμένο,
σφύριζε, χειροκροτούσε και φώναζε ε' ενθουσιασμό! Όλα όμως άλλαξαν
από την μια στιγμή στην άλλη. Ο μαυροντυμένος άγνωστος σταμάτησε
τον τρελό χορό του, τα γόνατα λύγισαν και σωριάστηκε στο δάπεδο
της σκηνής. Ταυτόχρονα άναψαν όλα τα φώτα και τα άτομα της ομάδας
ασφαλείας έτρεξαν πάνω από το κορμί του αγνώστου. Γρήγορα-γρήγορα
τον σήκωσαν και τον κουβάλησαν στα παρασκήνια. Στο κοινό
επικρατούσε σύγχυση και ανησυχία, ενώ άρχισαν και οι πρώτες
αποδοκιμασίες. Μισή ώρα αργότερα κάποιος από τους διοργανωτές
ανακοίνωσε από το μικρόφωνο, ότι η συναυλία αναβάλλεται,
λόγω ανωτέρας βίας, και πως το κοινό φεύγοντας θα παίρνει ένα
απόκομμα εισιτηρίου, το οποίο από την μεθεπόμενη μέρα μπορεί
να το εξαργυρώσει στα γραφεία της εταιρείας.
Μέχρι αργά το βράδυ η αστυνομία δεν είχε ανακαλύψει το όνομα του
νεαρού αυτόχειρα. Στην τσέπη του παντελονιού του βρέθηκε το κείμενο
που παρουσιάζεται στην αρχή του άρθρου. Σύμφωνα με τις πρώτες
ενδείξεις ο νεαρός ήταν θαυμαστής του καλλιτέχνη και οπαδός της
μουσικής ροκ, αλλά και άτομο με ταραγμένο ψυχικό κόσμο και,
πολύ πιθανό, πρώην τρόφιμος κάποιας ψυχιατρικής κλινικής. Ήταν
περίπου 28-30 ετών, μελαχρινός, με τατουάζ στα χέρια και στο
κορμί του, είχε ύψος 1,78 και ήταν μάλλον ομοφυλόφιλος.
Η αστυνομία συνεχίζει τις έρευνες για την ανεύρεση της ταυτότητας
του θύματος και παράλληλα έδωσε στην δημοσιότητα την κάτωθι
φωτογραφία. Παρακαλείται όποιος γνωρίζει οτιδήποτε σχετικά με τον
νεκρό, να επικοινωνήσει με το πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα.
Η αστυνομία ανακοίνωσε χτες, το όνομα του νεαρού που αυτοκτόνησε
στην σκηνή, λίγο πριν την συναυλία του γνωστού καλλιτέχνη της ροκ
μουσικής Alice Cooper. Πρόκειται για τον 30χρονο Johnny Jacknife,
γνωστό στην αστυνομία και σαν Rozettα, ο οποίος επανειλημμένα είχε
συλληφθεί, κατά την διάρκεια επιχειρήσεων αρετής, να εκδίδεται
σε γνωστά στέκια που συχνάζουν ομοφυλόφιλοι και τραβεστί. Στον
χώρο των τραβεστί ο Jαcknife, ή αλλιώς Rozettα «The Nice Gαy»,
είχε αναπτύξει έντονη δράση για την αποδοχή και κοινωνική εξίσωση
των ομοφυλόφιλων και πολλές φορές είχε καταγγείλει βιαιότητες σε
βάρος του, τόσο απo διάφορα φασιστοειδή στοιχεία όσο και απo
αστυνομικά όργανα. Για ένα χρονικό διάστημα, δύο περίπου μηνών,
είχε εισαχθεί στο δημόσιο ψυχιατρείο και σύμφωνα με την γνωμάτευση
των γιατρών, έπασχε απo βαρείας μορφής ψυχονευρωτική διαταραχή,
με υποθάλπουσες έντονες τάσεις αυτοκαταστροφής.
Η μητέρα του πέθανε πριν 14 χρόνια και ο πατέρας του (συνταξιούχος
σήμερα παπάς), ξαναπαντρεύτηκε ένα χρόνο αργότερα. Με την μητριά
του ο Johnny δεν φαίνεται να τα πήγαινε καλά και πέντε μήνες
μετά τον δεύτερο γάμο του πατέρα του, εγκατέλειψε το σπίτι.
Εχτές το απόγευμα επισκεφτήκαμε το πατρικό του σπίτι, για να
μάθουμε περισσότερα για την παιδική του ηλικία, αλλά ο πάτερ
Λάκασμα (ο πατέρας του), που μας άνοιξε, μας απάντησε ψυχρά:
Δεν έχω κανένα παιδί! και μας έκλεισε οργισμένα την πόρτα!
Εξ άλλου, χτες το βράδυ έδωσε συνέντευξη τύπου ο Alice Cooper και
αναφέρθηκε στο θλιβερό γεγονός που στάθηκε αιτία να ματαιωθεί η
προγραμματισμένη συναυλία του. Εμφανέστατα σοκαρισμένος,
με συνεχή κομπιάσματα στην φωνή του εξέφρασε την: «βαθιά του
θλίψη για το συμβάν» και κατέληξε στο ότι: «Πρόκειται για το
γεγονός που τον συγκλόνισε όσο τίποτ' άλλο στην μέχρι σήμερα
ζωή του». Επίσης ζήτησε συγνώμη για την ματαίωση της συναυλίας
και υποσχέθηκε πως τα έξοδα της κηδείας θα πληρωθούν απ' αυτόν
τον ίδιο και πως κάθε χρόνο τέτοια ημερομηνία θα δίνει ένα
κονσέρτο, με ελεύθερη είσοδο, στον χώρο του χτεσινού συμβάντος,
προς τιμή του νεκρού Johnny Jacknife, σαν μια πράξη ελάχιστης
τιμής προς τον νεκρό θαυμαστή του. Απαντώντας σε ερωτήσεις
δημοσιογράφων, αποκάλυψε πως η σκόνη που σκόρπισε στην σκηνή,
όταν έκοψε τον λαιμό του, ήταν στάχτη και αλάτι. Επίσης είπε
πως δεν μπορεί να διακρίνει βαθύτερα αίτια στην ενέργεια αυτή,
όπως κι ότι δεν μπορεί να δώσει καμιά εξήγηση, ούτε να κάνει
διευκρινίσεις σχετικά με το περιεχόμενο του γράμματος,
που βρέθηκε στην τσέπη του νεκρού.
Σε επίμονες ερωτήσεις των δημοσιογράφων, σχετικά με το αν αληθεύουν
οι φήμες πως ασχολείται με την μαύρη μαγεία και με την λατρεία του
Σατανά, ο Alice Cooper αρνήθηκε οποιαδήποτε ανάμιξη σε τέτοια
θέματα και δικαιολόγησε τους στίχους των τραγουδιών και την
εμφάνισή του, σαν ένα μέρος της καλλιτεχνικής του παρουσίας και
μιας ανάλογης θεατρικής παράστασης, που συνθέτουν την καλλιτεχνική
του εικόνα σχεδόν είκοσι χρόνια τώρα. Παραδέχτηκε ότι ίσως, είναι
λίγο υπερβολικός και ότι επιδιώκει το σοκάρισμα και τον
εντυπωσιασμό, αλλά για κανένα λόγο δεν θεωρεί τον εαυτόν του και
την παράστασή του, πιo επικίνδυνα απo ανάλογα τηλεοπτικά
προγράμματα. Η συνέντευξη τύπου τελείωσε με λογομαχία, σε έντονο
επίπεδο και με υβριστικές εκφράσεις, μεταξύ του ροκ καλλιτέχνη κι
ενός δημοσιογράφου (του Α.Ζ.) ηχομουσικού περιοδικού. Η ένταση
δημιουργήθηκε όταν ο δημοσιογράφος χαρακτήρισε τον Alice Cooper
παρακμιακό, αλκοολικό και ναρκομανή, φαλλοκράτη, προπαγανδιστή
της βίας, υμνητή του θανάτου, υποκριτή και απατεώνα, πράκτορα της
CIA» και άλλες βαριές εκφράσεις. Ο Cooper αρνήθηκε να απαντήσει
και διέκοψε την συνέντευξη, αλλά όταν ο ίδιος δημοσιογράφος τον
αποκάλεσε «δειλό», εξοργίστηκε και επιτέθηκε εναντίον του και,
πριν προλάβουν να τον συγκρατήσουν, γρονθοκόπησε τον δημοσιογράφο.
Με την επέμβαση ψυχραιμότερων το επεισόδιο σταμάτησε στο σημείο
αυτό, αλλά ο Α.Ζ. φεύγοντας είπε πως θα καταθέσει μήνυση
τόσο για την χειροδικία σε βάρος του όσο και για τον καταλογισμό
ευθύνης στον Alice Cooper, σαν ηθικός αυτουργός για τον θάνατο
του Johnny Jacknife.
Ανέλπιστες και φρικιαστικές εξελίξεις παίρνει η υπόθεση του
τραβεστί Johnny Jacknife ή Rozetta, που αυτοκτόνησε πριν δυο μέρες
πάνω στην σκηνή και μπροστά στα μάτια 3.000 ατόμων, που είχαν
συγκεντρωθεί για να παρακολουθήσουν μια συναυλία του γνωστού ροκ
καλλιτέχνη Alice Cooper. Η αστυνομία ανακοίνωσε πως κατά την
χτεσινή έρευνα στο σπίτι που έμενε ο Jacknife (οδός Χρυσανθέμων),
βρέθηκε το αποκεφαλισμένο πτώμα ενός μωρού, τριών περίπου ετών! Το
ακέφαλο πτώμα ήταν καθισμένο σ' ένα πιστό αντίγραφο ηλεκτρικής
καρέκλας και το κεφάλι του βρέθηκε στον νεροχύτη της κουζίνας.
Στην κουζίνα βρέθηκε επίσης, ένα κυρτό σπαθί, αραβικού τύπου
(γιαταγάνι), το οποίο χρησιμοποιήθηκε για τον αποκεφαλισμό του
αθώου μωρού. Επίσης βρέθηκαν και τέσσερις χάλκινες κούπες, με
ίχνη αίματος, οι οποίες σύμφωνα με την αστυνομία, χρησιμοποιήθηκαν
για να συγκεντρώσουν το αίμα του μωρού. Στους τοίχους του δωματίου
υπήρχαν κολλημένες πολλές φωτογραφίες και πορτρέτα του τραγουδιστή
Alice Cooper και γενικά στην διακόσμηση κυριαρχούσε γούστο και
αίσθηση, στο στυλ και στην εμφάνιση του ινδάλματός του. Σ' ένα
μικρό τραπεζάκι, στην γωνιά, υπήρχαν τέσσερα κηροπήγια, ένα
θυμιατό, μερικά αρωματικά ραβδάκια, ένα ματωμένο στιλέτο κι ένα
σωρός από πλαστικές μαύρες αράχνες. Στην απέναντι γωνία ήταν το
στερεοφωνικό συγκρότημα, με καμιά διακοσαριά δίσκους και μια σειρά
βιβλίων (όλα αναφέρονταν στην μαύρη μαγεία και γενικά, σε
μυστηριακά θέματα), σκορπισμένα στο πάτωμα. Στον τοίχο υπήρχε ένα
μαστίγιο, δύο δερμάτινες ζώνες με καρφιά, ένα πλαστικό φίδι,
ένα μαύρο ημίψηλο καπέλο κι ένα ζευγάρι ζαρτιέρες.
Σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση, το μωρό δολοφονήθηκε πριν 48
με 60 ώρες και ο υπαστυνόμος Κωνσταντίνος Ζουγρής, ο οποίος έχει
αναλάβει την διαλεύκανση της υπόθεσης, θεωρεί την αποτρόπαια αυτή
δολοφονία, σαν μέρος μιας τελετής σχετικής με μαύρη μαγεία, που
ολοκληρώθηκε με την αυτοκτονία του Johnny. Σε σχετική ερώτηση
απάντησε πως η θυσία του μωρού αυτού δεν αποκλείεται να είναι
κρίκος μιας αλυσίδας και πως η αστυνομία ερευνά προσεκτικά το
ενδεχόμενο να υπάρχουν κι άλλα θύματα του ψυχασθενή τραβεστί.
Επίσης, απαντώντας σε ανάλογη ερώτηση, είπε ότι ναι μεν φαίνεται
καθαρά η επιρροή του καλλιτέχνη Alice Cooper πάνω στον Johnny
Jacknife, αλλά δεν νομίζει πως τα κίνητρα πηγάζουν απ' την επιρροή
αυτή, και επί την ευκαιρία θα ήθελε να απευθυνθεί στους γονείς που
ανησυχούν για τις κακές επιρροές που μπορεί να έχει η μουσική ροκ
στα παιδιά τους και να τους καθησυχάσει, δηλώνοντας υπεύθυνα πως
δεν έχουν εμφανιστεί κρούσματα που να δικαιολογούν τις
ανησυχίες τους.
Χαριτολογώντας, ο υπαστυνόμος Ζουγρής, αναφέρθηκε στον περιβόητο
δολοφόνο Manson, που δήλωσε πως τα τραγούδια των Beatles τον
έσπρωξαν στο έγκλημα, εκδοχή που δεν ευσταθούσε και ήταν δημιούργημα
του ταραγμένου του μυαλού. Το ίδιο πιστεύει πως συνέβη και με τον
τραβεστί Rozetta και ελπίζει σε λίγο καιρό να έχει και τα στοιχεία,
που να αποδεικνύουν πως το έγκλημα έγινε για λόγους που οφείλονται
στον άρρωστο ψυχικό κόσμο του δολοφόνου, χωρίς να αποκλείονται και
οι πιθανότητες να πρόκειται για έγκλημα σεξουαλικής διαστροφής.
Τέλος, ο υπαστυνόμος Ζουγρής παραδέχτηκε πως είναι κι αυτός φίλος
της ροκ μουσικής και οι αγαπημένοι του καλλιτέχνες είναι: η Helen
Reddy, o Jimmy Mackoulis, oι Carpenters, οι Metalica, o Tom Jones
και οι Bang. Η μεγάλη έκπληξη ήταν όταν μας έδειξε ένα τατουάζ στον
αριστερό του βραχίονα, το οποίο έγραφε «Bessy Argyraki For Ever».
Εν τω μεταξύ χτες το απόγευμα έγινε και η κηδεία του Johnny Jacknife.
Στην τελευταία του κατοικία τον συνόδεψε ο Alice Cooper και πλήθος
κόσμου (περίπου 5.000 άτομα), η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων
είχε έρθει απo περιέργεια, σαν θεατές μιας παράστασης, ναι μεν
ακατανόητης αλλά θεαματικής και με απρόβλεπτες εξελίξεις.
Δυστυχώς όμως γιa τους περίεργους θεατές, η κηδεία του τραβεστί δεν
είχε τίποτα διαφορετικό απo μιa οποιαδήποτε κηδεία. Ο Alice Cooper,
κατάχλομος και συντετριμμένος, έριξε, όταν το φέρετρο κατέβαινε
στον φρεσκοσκαμμένο τάφο, μίa χούφτα χώμα (στάχτη και αλάτι,
σύμφωνα με την γνώμη κάποιου «μυημένου») και υποβασταζόμενος
απo φίλους, μπήκε σ' ένα αυτοκίνητο που τον περίμενε στην είσοδο
του νεκροταφείου και πήγε κατευθείαν στο αεροδρόμιο, απ' όπου
αναχώρησε μίa ώρα αργότερα με πτήση της Iberia γιa την Μπαρτσελώνα.
Παρ' όλες τις προσπάθειες των δημοσιογράφων, στάθηκε αδύνατο να τον
πλησιάσουν και να του αποσπάσουν κάποια δήλωση. Σύμφωνα με πληροφορίες
(που δεν μπόρεσαν να διασταυρωθούν), το μεσημέρι επισκέφτηκαν τον
Alice Cooper στο ξενοδοχείο που διέμενε, τρεις αξιωματικοί από την
δίωξη κοινού εγκλήματος και είχαν μαζί του συζήτηση δύο περίπου ωρών.
Θέμα της συζήτησης θα πρέπει να ήταν η αποτρόπαιη δολοφονία του
τετράχρονου μωρού, την ύπαρξη του οποίου γνώριζαν οι αστυνομικοί, από
τις 11 η ώρα το πρωί που άρχισε η έρευνα στο σπίτι του Jacknife.
Όταν η αστυνομία ανακοίνωσε την ανακάλυψη του αποκεφαλισμένου μωρού,
η ώρα ήταν 8 και ο Cooper είχε ήδη αναχωρήσει από την Ελλάδα.
Ο αστυνομικός διευθυντής όταν ρωτήθηκε αν αληθεύουν οι φήμες για την
ανάκριση του Alice Cooper, τις διέψευσε κατηγορηματικά και δήλωσε
πως «δεν υπάρχουν ούτε ενδείξεις που να συσχετίζουν τον καλλιτέχνη
Alice Cooper με την απαίσια εγκληματική πράξη ενός ψυχικά άρρωστου
ατόμου, όπως ήταν ο Johnny Jacknife».
Τις πρώτες πρωινές ώρες η αστυνομία ανακοίνωσε ότι βρέθηκε η
ταυτότητα του δολοφονημένου μωρού. Πρόκειται γιa το τετράχρονο
κοριτσάκι γνωστής εφοπλιστικής οικογένειας, που δύο άγνωστοι
το απήγαγαν το απόγευμα της Πέμπτης, τραυματίζοντας την γκουβερνάντα
του. Οι γονείς απουσίαζαν στο Λονδίνο γιa επιχειρηματικούς λόγους,
επέστρεψαν το απόγευμα της Παρασκευής και αμέσως κατάγγειλαν στην
αστυνομία την εξαφάνιση του κοριτσιού τους. Η αστυνομία δεν aνακοίνωσε
το όνομα της οικογένειας, σεβόμενη την επιθυμία των γονέων να κρατηθεί
η ανωνυμία, για την προστασία της ψυχικής ηρεμίας της οικογένειας,
που υποφέρει από τον αβάσταχτο πόνο της ξαφνικής και άδικης
απώλειας του λατρευτού παιδιού τους. Η αστυνομία πρόσφερε στην
τραγική οικογένεια την μεγαλύτερη δυνατή προστασία, κρατώντας την
ανωνυμία της και απ' αυτόν τον ίδιο τον υπαστυνόμο Ζουγρή, ο οποίος
ως γνωστό, έχει αναλάβει την διαλεύκανση της υπόθεσης του εγκλήματος
και της αυτοκτονίας του Johnny Jacknife. Σε εμπιστευτική συζήτηση,
ο υπαστυνόμος Ζουγρής, εξέφρασε την διαφωνία του με τον τρόπο
χειρισμού της υπόθεσης από τους ανωτέρους του, λέγοντας
χαρακτηριστικά πως νιώθει σαν «μαριονέτα» και πως ο ίδιος είναι
ο τελευταίος τροχός, που είναι πολύ μικρός για να κινήσει την άμαξα.
Παρ' ολ' αυτά θα προσπαθήσει με όλες του τις δυνάμεις για να φέρει
την αποστολή του σε πέρας και να τιμήσει το σήμα και τον όρκο του,
υπηρετώντας την κοινωνία.
Ένας εκπληκτικός Alice Cooper μάγεψε τους 5.000 θεατές, κατά την
διάρκεια του χτεσινοβραδινού κονσέρτου στο Hαmmersmith Pαllαs του
Λονδίνου! Με καινούρια τραγούδια (τόσο σπουδαία όπως αυτά που έγραφε
πριν 20 χρόνια), με εμπνευσμένο και υποβλητικό Show, με δυναμική
παρουσία εφήβου και με μια εκρηκτική μπάντα (με πρώτους και
καλύτερους τους δύο ξεχασμένους σούπερ κιθαρίστες, τον Steve Hunter
και τον Dick Wαgner), παρουσίασε δείγματα της μεγαλοφυίας και του
εκρηκτικού ταμπεραμέντου, αυτά που τον καθιέρωσαν στα τέλη της
δεκαετίας του '60 σαν μια από τις κορυφαίες προσωπικότητες του ροκ.
Η χτεσινή συναυλία ήταν μια εντυπωσιακή επιστροφή στην κορυφή,
από έναν καλλιτέχνη που δικαιούται να βρίσκεται στην κορυφή και που
κάποτε είχε εγκατασταθεί μόνιμα εκεί, αλλά εδώ κι αρκετά χρόνια δεν
είχε καταφέρει να παρουσιάσει μουσική ανάλογη των γνωστών
δυνατοτήτων του, με μοιραίο επακόλουθο να πέσει στην αφάνεια και
να θεωρείται σαν «άλλη μια τελειωμένη ιστορία». Να όμως που σε
ανύποπτη στιγμή, ο Alice Cooper ξαναεμφανίζεται διεκδικώντας τις
πρωτιές κι έχοντας όλα τα κατάλληλα εφόδια για να τις κατακτήσει.
Χτες το βράδυ βρεθήκαμε μάρτυρες σ' ένα εντυπωσιακό γεγονός, που
δεν χωράει στην σφαίρα της λογικής αντίληψης. Χτες το βράδυ
παρακολουθήσαμε, οπτικά και ακουστικά, την ανάσταση
(με την κυριολεκτική έννοια της λέξης) του μεγάλου, αλλά
ξεχασμένου καλλιτέχνη Alice Cooper. Χτες το βράδυ βγήκαμε
εκστασιασμένοι από το Hαmmersmith Pαllαs και τρέξαμε
να διαδώσουμε τα ευχάριστα νέα, σχετικά με το θαύμα που
παρακολουθήσαμε. Ο Alice Cooper αναστήθηκε! Ζήτω ο Alice Cooper!
ΕΤΗΣΙΟ ΜΟΥΣΙΚΟ
ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ 1992
ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ
1) Alice Cooper
2) Jim Kerr
3) John Pαrios
4) P. Gαbriel
5) Rob Smith
ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΕΣ
1) Siren
2) Pαtti Smith
3) Kαte Bush
4) Doukissα
5) Bessy Silver Argirαki
ΣΥΝΘΕΤΕΣ
1) Alice Cooper
2) Mic Jαgger - K.Richαrd
3) Rob Smith
4) Jimy Hendrix
5) Mic O 'Mill
SINGLE
1) Poor Rozet - A. Cooper
2) Flαsh - Rolling Stones
3) Love To Deαth - Cure
4) Junky's Gun - Doukissα
5) Agαpαme - John Pαrios
ALBUM-LP
1) Ash And Sαlt - Alice Cooper
2) Gαme In Athens - Cure
3) Mαmmy Blue - Pαshαlis
4) Born Agαin - Jim Morrisson
5) Fuck Me Mitso - Sαde
Σε επίσημη τελετή, στα κεντρικά της γραφεία στην Νέα Υόρκη, η
δισκογραφική εταιρεία WB Records απένειμε στον Alice Cooper το ειδικό
βραβείο «R'N'ROLL DIAMOND», ένα μίνι ομοίωμά του από χρυσάφι,
που στο χέρι του κρατάει αντί για μικρόφωνο ένα διαμάντι. Η χρηματική
αξία του βραβείου υπολογίζεται γύρω στα 13.000.000 δολάρια!
Σαν βραβείο θεσπίστηκε το 1985, από την διεθνή ένωση δισκογραφικών
εταιρειών (την γνωστή Μ.Α.Τ.S.Α.S. INC) και απονέμεται σε καλλιτέχνες
που οι πωλήσεις δίσκων σ' ολόκληρο τον κόσμο, ξεπερνούν το φράγμα των
10.000.000 αντιτύπων, δηλαδή όταν γίνει δέκα φορές πλατινένιος. Ο
Alice Cooper είναι ο πρώτος καλλιτέχνης που παίρνει το βαρύτιμο
αυτό βραβείο! Αξίζει να αναφερθεί πως ο εν λόγω καλλιτέχνης, γνώρισε
μεγάλη επιτυχία κατά το πρώτο μισό της δεκαετίας του 70 και στην
συνέχεια, για περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια, κατρακύλησε στην
αφάνεια και επιβίωνε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, κυκλοφορώντας
χαμηλής ποιότητας δίσκους με ανέμπνευστη και κακόγουστη μουσική.
Τα τελευταία χρόνια όμως, επέστρεψε με εντυπωσιακό τρόπο στο διεθνές
μουσικό προσκήνιο, εκπλήσσοντας τους πάντες με το υψηλής ποιότητας
άλμπουμ του «Ash αnd Sαlt», και με μια σειρά από υπερενεργητικά
κονσέρτα, που το κάθ' ένα ήταν ξεχωριστή και ανεπανάληπτη
παράσταση-τελετή. Σε συνέντευξη τύπου μετά την βράβευσή του,
δήλωσε πως αφιερώνει το βραβείο αυτό στην μνήμη του Johnny Jαcknife,
χωρίς όμως να διευκρινίσει ποιoς είναι αυτός ο Johnny Jαcknife
και ποια η συμμετοχή του στην υπόθεση.
Δύο νεαροί τραυματίστηκαν σοβαρά κατά την διάρκεια συναυλίας, με
ελεύθερη είσοδο, που έδωσε χτες το βράδυ ο γνωστός καλλιτέχνης του
ροκ Alice Cooper. Τραυματίες είναι ο 18χρονος Τ.Μ. και η 15χρονη Α.Β.
και σύμφωνα με την γνώμη των γιατρών, ο τραυματισμός τους προκλήθηκε
απo αιχμηρό αντικείμενο (πιθανώς μαχαίρι), κατά την διάρκεια
συνωστισμού, καθώς περισσότερα απo 20.000 άτομα συγκεντρώθηκαν
έξω από τον χώρο της συναυλίας, διεκδικώντας τα 3.500 (μόνο!)
μαγικά χαρτάκια-προσκλήσεις για την δωρεάν παρακολούθηση της
συναυλίας. Παρά τις συστάσεις της αστυνομίας και την προτροπή για
χρησιμοποίηση άλλου χώρου, μεγαλύτερης χωρητικότητας, τόσο οι
διοργανωτές όσο και ο ίδιος ο Alice Cooper επέμεναν να γίνει η
συναυλία στον ίδιο χώρο που έγινε και τα προηγούμενα χρόνια. Η
επιμονή αυτή επέφερε το μοιραίο αποτέλεσμα, να ξανατραυματιστούν
δύο νεαρά άτομα και να επαναληφθεί η γνωστή ιστορία των τελευταίων
χρόνων. Στον ίδιο χώρο, την ίδια ημερομηνία και για τον ίδιο λόγο,
όλα τα τελευταία χρόνια είχαν τραυματιστεί, την κάθε φορά, από δύο
άτομα. Στην ίδια σκηνή και την ίδια ημερομηνία (πριν 6-7 χρόνια),
είχε παιχτεί η τελευταία πράξη μιας φρικιαστικής ιστορίας.
Ο 30χρονος ψυχασθενής Johnny Jacknife, γνωστότερος σαν τραβεστί
Rozetta, αυτοκτόνησε κόβοντας τον λαιμό του, αφού προηγουμένως
στο σπίτι του είχε αποκεφαλίσει ένα τετράχρονο μωρό! Ο Jacknife
ήταν οπαδός και θαυμαστής του Alice Cooper και κάθε χρόνο, την
ίδια ημερομηνία στον ίδιο χώρο, ο κύριος Cooper δίνει δωρεάν
συναυλία, αφιερωμένη στην μνήμη ενός διεστραμμένου δολοφόνου!
Αν είναι δυνατόν!
Όπως και πέρυσι έτσι κι εφέτος οι διαμαρτυρίες συλλόγων, που
αντιπροσωπεύουν πλατιές κοινωνικές ομάδες, δεν εισακούστηκαν από
τους υπεύθυνους και ο Alice Cooper μας ξαναεπισκεύτηκε για
να μας υπενθυμίσει ένα αποτρόπαιο έγκλημα και να πραγματοποιήσει
συναυλία-μνημόσυνο, κατά την διάρκεια της οποίας ξανακύλησε αθώο
νεανικό αίμα και ξαναεκδηλώθηκαν ζωώδη και εγκληματικά ένστικτα.
Το άτομο αυτό, πέρα από καταξιωμένος καλλιτέχνης, είναι ιδιαίτερα
επικίνδυνο καθώς τραγουδάει και υμνεί τον θάνατο, την βία,
την μαύρη μαγεία και την διαστροφή και απευθύνεται σε άτομα της
εφηβικής και προεφηβικής ηλικίας, τα οποία και επηρεάζει άμεσα. Το
θέμα αυτό έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις και θα πρέπει να
υπάρξει επίσημο μέτωπο αντιμετώπισης, πριν να είναι αργά. Να
περιμένουμε κάποια απάντηση (μακάρι και ενεργοποίηση) από τα
υπουργεία: Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων και Δημόσιας Τάξης;
Σύμφωνα με την 28η Αληθινή Διακήρυξη της Αιρετικής Επιστημονικής
Ομάδας «Φύλακας Άγγελος», η καινούρια εμφάνιση της ΖΑΠ (κάτι σαν το
Κακό, το ένα και το απόλυτο Κακό), έγινε σχετικά πρόσφατα και η
ΑΕΟ «Φύλακας Άγγελος» την εντόπισε και την αποκάλυψε στο ευρύ κοινό
με την 27η ΑΔ. Με την 28η ΑΔ τεκμηριώνεται απόλυτα η 27η ΑΔ και
συμπληρώνεται μία βασική λεπτομέρεια. Με την αποκάλυψη των νέων
στοιχείων δεν απομένει πλέον, καμιά αμφιβολία για την σημερινή
ταυτότητα της ΖΑΠ, για το πραγματικό της πρόσωπο. Πριν 35 χρόνια
εμφανίστηκε με την μορφή ενός μεθύστακα παπουτσή! Το σημερινό
πρόσωπο της ΖΑΠ είναι ένας ανερχόμενος αστέρας της μοντέρνας
μουσικής, ο δημοφιλής Alice Cooper! Στα καινούρια στοιχεία
περιλαμβάνεται κι ένα αυτοπαρουσιαστικό (!) τραγούδι από την εποχή
της περιορισμένης του επιτυχίας, δείγμα θράσους αλλά και ιδιότυπου
χιούμορ. Το τραγούδι-διαπιστευτήριο είναι το «He's Back», που
αναφέρεται στην επιστροφή, και μάλιστα θριαμβευτική, ενός αιμοσταγή
δολοφόνου με προσωπείο. Η καλλιτεχνική πορεία του Alice Cooper
παρουσιάζει μια εκπληκτική καμπύλη και μια απίστευτη άνοδο, από το
κατώτερο σημείο προς την κορυφή. Μια πορεία όμως βαμμένη με αίμα!
Πολλοί μυστηριώδης θάνατοι και αυτοκτονίες έχουν συνδεθεί με την
καριέρα του, με πιο χαρακτηριστική την θεαματική και τελετουργική
αυτοκτονία του τραβεστί Johnny Jacknife ή Rozetta, στις 13 Οκτωβρίου
1987. Από τότε και μέχρι σήμερα, κάθε 13 Οκτωβρίου, ο θάνατος
επιστρέφει και σε κάθε συναυλία του θρηνούμε νεκρούς και το
νεανικό αίμα των θυμάτων προσφέρεται θυσία σε κάποιον άγνωστο
αιμοβόρο Θεό.
Η ΑΕΟ «Φύλακας Άγγελος», εκτός από την αποκάλυψη της καινούριας
εμφάνισης της ΖΑΠ, προχωράει και στην μελέτη του Μεγάλου εχθρού,
για την ανακάλυψη των τρωτών του σημείων. Μια σπουδαία ανακάλυψη
είναι πως η σημερινή εμφάνιση της ΖΑΠ δεν έγινε σε πλήρη μορφή
και ο Alice Cooper είναι μόνο το ένα ήμισυ. Μια δεύτερη
παρουσία-μορφή θα έρθει να συμπληρώσει και να ολοκληρώσει το
έργο της ΖΑΠ. Αυτή η νέα ανακάλυψη επεξηγεί και την ξαφνική και
μη ολοκληρωμένη εκδήλωση, μέσα από την θριαμβευτική επανεμφάνιση
ενός καλλιτέχνη σχεδόν ξεγραμμένου. Με την 28η ΑΔ η ΑΕΟ
Φύλακας Άγγελος αναλύει την λεπτομέρεια αυτή και παρουσιάζει τις
τελευταίες ανακαλύψεις, καθώς και τις σκέψεις και τα συμπεράσματα
που βγαίνουν απ' αυτές. Σύμφωνα με την ΑΕΟ «Φύλακας Άγγελος», το
δεύτερο ήμισυ της ΖΑΠ θα εμφανιστεί κι αυτό στον χώρο της σύγχρονης
μουσικής και σε σύντομο χρονικό διάστημα. Θα κατακυριεύσει με την
μουσική του ολόκληρο τον κόσμο και θα κρύβεται πίσω από το όνομα
David B., που είναι πρόσωπο υπαρκτό και κυκλοφορεί σήμερα μεταξύ μας,
μάλλον ανυποψίαστος. Αυτό ήταν σε γενικές γραμμές, το περιεχόμενο της
28ης Αληθινής Διακήρυξης της ΑΕΟ «Φύλακας Άγγελος», μέλη της οποίας
είναι οι επιστήμονες που απολύθηκαν από το Κρατικό Κέντρο Έρευνας του
Πεπρωμένου, με την εφαρμογή του νέου νόμου, επειδή ήταν τοξικομανείς
και παγανιστές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου