Ένα παχύ υαλοειδές υλικό προστάτευε την
πόλη-σταθμό από την ραδιενεργό ακτινοβολία
και την μολυσμένη ατμόσφαιρα. Κάτω απ' αυτό
τον γυάλινο ουράνιο θόλο, η ζωή κυλούσε με
τον δικό της σταθερό ρυθμό και οι άνθρωποι είχαν
αποδεχτεί, σαν απόλυτα φυσιολογικό, τον καινούριο
τρόπο ζωής. Μετά τον καταστροφικό Τρίτο
Παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο, πολλά καθιερωμένα
στάνταρς αλλάξανε ριζικά και η έννοια του
φυσιολογικού απέκτησε καινούριες διαστάσεις
ερμηνείας. Η εφιαλτική ανάμνηση της καταστροφής και
του τρόμου, καθώς και η ανάγκη για επιβίωση,
έσπρωξε τους επιζώντες σε μια τελείως αντίθετη
κατεύθυνση: την ολοκληρωτική απόρριψη του
προπολεμικού τρόπου ζωής. Νέοι τρόποι σκέψης
εμφανίστηκαν, νέες αντιλήψεις καθόριζαν την
κοινωνική συμπεριφορά, νέες αξίες κυριάρχησαν,
αλλιώτικοι νόμοι θεσπίστηκαν και γενικά, από τις
στάχτες του πυρηνικού ολοκαυτώματος, ένα νέο
είδος ανθρώπου προσπαθεί να ορθώσει το
ανάστημά του. Μέσα σε δεκαεφτά ολόιδιες πόλεις-σταθμούς,
η καινούρια ανθρωπότητα (ήδη εμφανίστηκαν
τα πρώτα μωρά, που αποτελούν την Τέταρτη
Μεταπυρηνική Γενιά), χτίζει το παρόν
και σχεδιάζει το μέλλον της. Με καινούριους νόμους
και νέες απόψεις.
Στο Tupelo 35 επικρατούσε απόλυτη ησυχία,
όπως και σ' όλες τις άλλες πανομοιότυπες πόλεις-σταθμούς.
Αυτή η ησυχία είναι ένα από τα βασικά
χαρακτηριστικά του καινούριου τρόπου ζωής και
η διατήρηση του θορύβου σε χαμηλά επίπεδα,
είναι πρωταρχικός κανόνας ασφαλείας. Καμία πηγή
ήχου ή θορύβου δεν έπρεπε να ξεπερνάει τα 75 db
ή τα 50 Watt, και τα πάντα λειτουργούσαν
τελείως αθόρυβα, σε βαθμό που να επηρεάζονται και
οι ίδιοι οι άνθρωποι και να μιλούν μεταξύ τους
χαμηλόφωνα. Ο συγκεκριμένος νόμος είναι επιπέδου
ΑΑΑ (υψίστης αναγκαιότητας, μεγίστης αυστηρότητας
και απόρρητος), αν και δεν θα βρεις ούτε
έναν άνθρωπο, που να μπορεί να εξηγήσει τους
πραγματικούς λόγους και την χρησιμότητα του
νόμου αυτού.
Η βιντεοβιβλιοθήκη ήταν ένα από τα πιο
εντυπωσιακά κτίρια του Tupelo 35, πολυώροφο και
φανταχτερό. Στα τεράστια κομπιούτερς της είχαν
συγκεντρωθεί πληροφορίες και είχε καταγραφεί
ολόκληρη η ιστορία του ανθρώπινου γένους, καθώς
και η ιστορία του πλανήτη Γη. Εκτός αυτού,
υπήρχαν και ιδιαίτερα τμήματα καταγραφής, για
τις τέχνες, για διάφορες επιστήμες, για την ιστορία,
για τον αθλητισμό και για αρκετούς άλλους
τομείς γνώσεων. Αυτό το τιτάνιο έργο ήταν
δημιούργημα της Δεύτερης Γενιάς των επιζώντων,
που συγκέντρωσαν στοιχεία από τις μεγαλύτερες
Τράπεζες Πληροφοριών (δηλαδή ότι απέμεινε απ'
αυτές μετά την πυρηνική καταστροφή), ψάχνοντας
στα ραδιενεργά ερείπια. Η εκ νέου καταγραφή
και ταξινόμηση των πληροφοριών και των
γνώσεων, ήταν έργο μεγάλης ιστορικής σημασίας,
αν και υπάρχουν κάποιες επιφυλάξεις σχετικά με
το πόσο πλήρης και αντικειμενική είναι η
καταγραφή αυτή.
Στα κομπιούτερς της βιντεοβιβλιοθήκης, φυσικά,
δεν υπήρχε λέξη για την πυρηνική ενέργεια,
για οποιαδήποτε τοξική ουσία, για πολιτικά
συστήματα και ιδεολογίες και γι' άλλα θέματα (όπως
π.χ. για την θρησκεία, για τα ναρκωτικά, την
ομοφυλοφιλία κ. α.), που δεν έχουν καμία θέση στην
Μεταπυρηνική ανθρώπινη κοινωνία. Φυσικά αυτές
οι σκόπιμες παραλείψεις, έγιναν για λόγους
προστασίας της νέας ανθρωπότητας και για να
αποφευχθούν τα σφάλματα του παρελθόντος. Με
την δημιουργία της βιντεοβιβλιοθήκης όμως,
τοποθετήθηκαν τα θεμέλια για την μετάδοση της
γνώσης και για την καλλιέργεια των νέων ατόμων,
που θα συνεχίσουν την ανθρώπινη ιστορία
και την διασφάλιση του γένους.
Ο 13χρονος Jimmy σύχναζε τις τελευταίες μέρες,
όλο και περισσότερες ώρες στην Δημόσια
βιντεοβιβλιοθήκη. Καθόταν στον ατομικό κομπιούτερ
και επεξεργαζόταν με υπομονή και μεθοδικότητα,
τις καταχωρημένες πληροφορίες σχετικά με
την μουσική. Για τον Jimmy αυτή η ενασχόληση
ήταν κάτι το πολύ σπουδαίο. Στις μέρες του η
μουσική, όπως κι όλες οι άλλες τέχνες, ήταν
απονεκρωμένες και η δημιουργία τους ήταν απαγορευμένη.
Βέβαια, υπήρχαν όλα τα είδη των τεχνών
και η δυνατότητα για την απόλαυσή τους.
Στο κεντρικό κομπιούτερ υπήρχε ταξινομημένο
υπεραρκετό υλικό από κάθε μορφή τέχνης, και ο
κάθε ενδιαφερόμενος μπορούσε, δια μέσου του
οικιακού του κομπιούτερ, να το απολαύσει ότι ώρα
ήθελε. Δηλαδή, μπορούσε να διαλέξει για ν' ακούσει
ένα απ' τα 12.000 τραγούδια, ή να δει κάποιο
απ' τα 7.000 κινηματογραφικά φιλμς, που ήταν
καταγραμμένα και ταξινομημένα στην μνήμη του
Κεντρικού κομπιούτερ, με τ' οποίο ήταν συνδεδεμένες
όλες οι οικιακές τερματικές οθόνες. Αυτό
το υλικό όμως ήταν από την προπολεμική εποχή
και, σύμφωνα με τον 14ο νόμο, απαγορευόταν αυστηρά
η δημιουργία οποιασδήποτε μορφής τέχνη,
ακόμα και η δημόσια εμφάνισή τους, καθώς και η
δημόσια συζήτηση σχετικά με τις τέχνες!
Για τον Jimmy αυτή η κατάσταση ήταν αφόρητη.
Από τότε που ανακάλυψε τον ηλεκτρικό ήχο
του ροκ'ν'ρολλ, έγινε διαφορετικός άνθρωπος.
Ήταν μια παράξενη δύναμη που τον κυρίευε, όταν
άκουγε αυτή την μουσική, όταν άφηνε να παρασυρθεί
στα (μα τους Θεούς, αμέτρητα!) μυστηριώδη
μονοπάτια που του άνοιγε αυτή η μουσική. Σε
κάποιο σημείο αμφέβαλλε και αυτός ο ίδιος, και η
κλονισμένη λογική του επεσήμαινε πως αυτό που
άκούγε δεν ήταν παρά μια πανάρχαια ηλεκτρική
κιθάρα, ένα μπάσο και μια ντραμς. Δεν είναι λοιπόν
δυνατό, από μια τέτοια απλή ορχήστρα να παραχθεί
μια τόσο ποικιλόμορφη, πολύπλοκη, πάμπλουτη
και γενικά μια τόσο τέλεια μουσική. Η
σκέψη του αυτή όμως δεν επηρέαζε καθόλου την
σιγουριά που τον διακατείχε, πως η μουσική αυτή
ήταν το κλειδί που άνοιγε την πόρτα ενός νέου,
μαγικού και συναρπαστικού κόσμου.
Το επίσημο καταγραμμένο μουσικό υλικό δεν ήταν
καθόλου αρκετό (ούτε και κατάλληλο ίσως),
για να διαφωτίσει τον Jimmy. Γι' αυτό και τις
τελευταίες ημέρες ξόδευε αρκετές ώρες στην Δημόσια
βιντεοβιβλιοθήκη, ψάχνοντας στα ιδιαίτερα
τμήματα καταγραφής, για πληροφορίες σχετικές
με την μουσική που τον είχε συνεπάρει. Ο Jimmy
ήξερε ήδη αρκετά για το ροκ'ν'ρολλ, αλλά η δίψα
για μάθηση και ο ενθουσιασμός της αποκάλυψης,
τον έφεραν στην βιντεοβιβλιοθήκη για να συγκεντρώσει
πληροφορίες απ' τα κομπιούτερς, παραβαίνοντας
την υπόσχεση που είχε δώσει στον δάσκαλό του.
Στην αρχή δεν πίστευε στα μάτια του, όταν
ο κομπιούτερ του έδινε απαντήσεις του είδους:
Ροκ: μουσικό είδος που αναπτύχθηκε και
γνώρισε επιτυχία από το 1960 μέχρι το 1990 και
διατηρήθηκε μέχρι την εποχή της πυρηνικής
καταστροφής. Χαρακτηριστικό δείγμα παρακμής και
χυδαίας βιομηχανοποίησης. Οι σπουδαιότεροι
εκπρόσωποί του ήταν άτομα διεφθαρμένα, που
επεδίωκαν να σοκάρουν». Η πραγματική του όμως
έκπληξη ήταν η απάντηση: «Jimy Hendrix:
άγνωστος - αρνητικό». Άγνωστος ο Jimy Hendrix;
Μόλις εκείνη την στιγμή κατάλαβε το λάθος του!
O Jimmy βρισκόταν στην ηλικία του σχολείου
και, όπως όλοι οι συνομήλικοί του, ζούσε με τον
προσωπικό του δάσκαλο. Όλοι οι νέοι, από δώδεκα
μέχρι δεκάξι χρονών, ολοκλήρωναν την εκπαίδευσή
τους μαθητεύοντας δίπλα σε άτομα, τα οποία
τους μετέδιδαν τις απαραίτητες γνώσεις και
τους προετοίμαζαν, ώστε να συνεχίσουν την
αποστολή τους για την επιβίωση και κυριαρχία του
ανθρώπινου γένους. Μετά την τετράχρονη αυτή
εκπαίδευση θα διαχωρίζονταν, και οι μισοί απ'
αυτούς θα εκτοξεύονταν (σ' επανδρωμένα διαστημόπλοια)
στο διάστημα, προς αναζήτηση και εποικισμό
νέων πλανητών, ενώ οι άλλοι μισοί θα παρέμεναν
στην Γη, φροντίζοντας για την διάσωση
του γένους και τον επανεποικισμό τού πλανήτη.
O Jimmy είχε ακόμη τρία χρόνια μπροστά του,
αλλά ήξερε από τώρα πως ούτε στο διάστημα θα
εκτοξευθεί, ούτε στην Γη θα κάτσει για να φτιάχνει
αεροστεγείς θόλους. Από τότε που συνάντησε
τον Hammersmith, η ζωή του άλλαξε ριζικά.
Ο Hammersmith ήταν ένας επιβλητικός ομορφάντρας,
γύρω στα σαράντα με σαρανταπέντε. Το
πρόσωπό του ήταν παγερό και ανέκφραστο. Η φωνή
του βροντερή κι απόκοσμη, και το βλέμμα του
σ' αιχμαλώτιζε από την πρώτη ματιά που θα σου
έριχνε. Παρουσιάστηκε στον Jimmy ακριβώς την
μέρα των γενεθλίων του (όταν συμπλήρωνε τα δώδεκα)
και του συστήθηκε σαν δάσκαλος, ο οποίος
θα αναλάμβανε την εκπαίδευσή του για τα τέσσερα
επόμενα χρόνια. Από την ημέρα εκείνη, η ζωή
του Jimmy άρχισε να αλλάζει ριζικά. Τους πρώτους
μήνες ο Hammersmith ήταν ένας ευχάριστος
και διασκεδαστικός σύντροφός του στα παιχνίδια.
Μετά την συμπλήρωση του πρώτου χρόνου, άρχισε
σιγά-σιγά την διαφώτιση, με ιστορίες που
έμοιαζαν σαν παραμύθια. Οι ιστορίες αυτές
ζωντάνευαν ένα κόσμο μαγευτικό, ένα κόσμο εκθαμβωτικό
για τα μάτια και το μυαλό του δεκατριάχρονου
Jimmy. Ο Hammersmith ήταν τόσο παραστατικός
και χρησιμοποιούσε λέξεις και εκφράσεις
που ζωντάνευαν τη διήγηση, και πάντα τελείωνε
χαρακτηρίζοντας την ιστορία του σαν: «Άλλη μια
αληθινή ιστορία από τον ζωντανό θρύλο του
ροκ'ν'ρολλ»! Τα καυτά του λόγια, σαν ζωντανά
παράσιτα, τρύπωναν στο μυαλό του Jimmy και κατάτρωγαν
την σκέψη του. Μέσα απ' αυτές τις ιστορίες #
ξεπήδησαν και πήραν σάρκα και οστά, μυθικοί
ήρωες όπως: ο Jimy Hendrix, o Chuck Berry, o
Jim Morrisson, οι Rolling Stones, o Syd Barrett, o
Alice Cooper και τόσοι άλλοι, που εκτοξεύτηκαν
σαν πυρακτωμένα βέλη προς το κέντρο της
ηλεκτρικής ψυχής του ροκ'ν'ρολλ. Σ' ένα ταξίδι,
συνήθως χωρίς επιστροφή...
Η διδασκαλία του Hammersmith δεν είχε τίποτα
το κοινό με τις διδασκαλίες των συναδέλφων
του, αυτό ο Jimmy το κατάλαβε σχετικά γρήγορα.
Οι συνομήλικοί του μάθαιναν πράγματα τελείως
διαφορετικά και από νωρίς ο Jimmy συνειδητοποίησε
ότι κατείχε διαφορετικού είδους γνώσεις,
άγνωστες και απαγορευμένες στο ευρύ κοινό. Ο
Hammersmith τον είχε προειδοποιήσει και τον
είχε δεσμεύσει, με μια σειρά από μυστήριους όρκους
και υποσχέσεις, για τη διαφύλαξη αυτών των
γνώσεων αποκλειστικά και μόνο σε προσωπικό
επίπεδο. Όταν αυτές οι ιστορίες έγιναν κάτι σαν
ευαγγέλιο για τον δεκατριάχρονο Jimmy, ο
δάσκαλός του προχώρησε σε μια σπουδαία αποκάλυψη.
Αυτή ήταν ένα μικρό φορητό μηχάνημα αναπαραγωγής
ήχου, ένα ζευγάρι ακουστικά και μια
σειρά από ηχογραφημένες ταινίες, λίγο πιο μικρές
από τις βιντεοταινίες. Από αυτό το μηχάνημα ο
Jimmy άκουσε την μουσική όλων αυτών των μυθικών
καλλιτεχνών, με τις τόσο συγκλονιστικές
ιστορίες γύρω από τ' όνομά τους.
Αν οι ιστορίες αυτές τον εντυπωσίασαν, η μουσική
κυριολεκτικά τον μάγεψε! Αυτός ο ήχος ήταν
κάτι το εκπληκτικό, κάτι το μαγικό. Πριν
καλά-καλά αφομοιώσει το ηχογραφημένο αυτό μουσικό
υλικό, ο δάσκαλός του φύλαγε μια ακόμη πιο
εντυπωσιακή αποκάλυψη. Μία ηλεκτρική κιθάρα
Fender, έναν ενισχυτή Marshall και ένα ηχείο των
100 Watt!! Όλ' αυτά ο Hammersmith τα είχε βρει
κατά την διάρκεια των αποστολών του στα
συντρίμμια, του κατεστραμμένου από τον πυρηνικό
πόλεμο κόσμου. Ο Jimmy ήταν το πρώτο παιδί,
μετά από τέσσερις ολόκληρες γενιές, που ερχόταν
σε άμεση επαφή με μηχανήματα ήχου και με όργανο
παραγωγής μουσικής! Τόσο ο Jimmy όσο και ο
δάσκαλός του, ο μυστηριώδης Hammersmith, θα
είχαν να αντιμετωπίσουν σοβαρές συνέπειες, αν
τους ανακάλυπταν μ' αυτά τα απαγορευμένα
μηχανήματα στην κατοχή τους. Ήταν όμως και οι δύο
αποφασισμένοι να συνεχίσουν, αδιαφορώντας για
τις συνέπειες.
-Εδώ Κυνηγός 2! Εδώ Κυνηγός 2, προς Κέντρο!
Ο λαγός εντοπίστηκε στο σημείο Β4. Αναμένω οδηγίες.
-Κέντρο προς κυνηγό 2. Εντάξει, περίμενε στη θέση
σου. Κυνηγός 4 και Κυνηγός 16 έρχονται για
ενίσχυση. Ανέφερε τυχόν μετακίνηση.
Ο Hammersmith έτρεφε διαφορετικές εκτιμήσεις,
τόσο για τον πριν την καταστροφή κόσμο, όσο
και για την καινούρια μορφή της κοινωνίας σε
στυλ Tupelo 35. Σύμφωνα με τις απόψεις του, ο
άνθρωπος έπρεπε να ζει μια ζωή πολύ πιο ελεύθερη,
πάνω σ' αυτή την γη και έξω από τις περιοριστικές
γυάλες. Κάποτε, πριν αρκετά χρόνια σε μια
εξωτερική αποστολή, είχε βγάλει με τρόπο την
μάσκα του και είχε αναπνεύσει τον «μολυσμένο»
αέρα της επιφάνειας και μ' έκπληξη διαπίστωσε πως
ο αέρας δεν ήταν καθόλου μολυσμένος! Μετά από
προσωπικές έρευνες (που τον οδήγησαν σε απρόσμενες
ανακαλύψεις), κατέληξε στο συμπέρασμα
ότι η νέα μορφή της ανθρώπινης κοινωνίας, είχε
χτιστεί πάνω στο ψέμα και στη παραπληροφόρηση,
και εξυπηρετούσε συμφέροντα κάθε άλλο παρά
ιδανικά και ανθρώπινα. Αυτή την ανακάλυψη θα ήταν
λάθος να την κρατήσει για τον εαυτό του και μόνο. Έπρεπε
με κάποιο τρόπο να αντιδράσει και να μεταδώσει
παντού την αλήθεια αυτή, που μόνος του είχε ανακαλύψει.
Με τον διορισμό του σαν δάσκαλος του
Jimmy, βρήκε την ευκαιρία που γύρευε, και το μόνο
που ζητούσε ήταν να προλάβει να ολοκληρώσει
την μετάδοση των γνώσεων αυτών, χωρίς οι άλλοι
να αντιληφθούν τίποτα. Γι' αυτό και ζήτησε
από τον Jimmy, απόλυτη εχεμύθεια και να μην
αποκαλύψει τίποτα σε κανέναν. Κανένας δεν έκανε
να καταλάβει κάτι, γι' αυτό και δεν έπρεπε να
εμπιστευτεί ούτε έναν. Και προσοχή στα κομπιούτερς...
-Εδώ Κυνηγός 2, προς Κέντρο. Κυνηγοί 4 και 16
προσήλθαν για ενίσχυση. Ο λαγός αποχωρεί από
Β4. Αναμένουμε διαταγές.
-Κέντρο προς Κυνηγούς 2, 4 και 16. Ακολουθείστε
το θήραμα σ' απόσταση βολής και ενημερώστε
μας για τις κινήσεις του.
Ο Jimmy ένιωσε να τον λούζει κρύος ιδρώτας.
Μόλις πριν από λίγο συνειδητοποίησε πόσο μεγάλο
λάθος ήταν να ζητήσει από το κομπιούτερ της
βιντεοβιβλιοθήκης πληροφορίες για τον Jimmy
Hendrix. Το κομπιούτερ ασφαλώς θα τον είχε
καταμαρτυρήσει, και δεν αποκλείεται να τον είχαν
εντοπίσει κι όλας. Τι πρόκειται να γίνει από 'δω
και πέρα; Ο Jimy κοντοστάθηκε για μια στιγμή,
και μετά προχώρησε προς την έξοδο της βιβλιοθήκης,
σφίγγοντας αποφασιστικά τις γροθιές του.
Ένιωθε παγιδευμένος, σαν να τον παρακολουθούσαν.
Μπήκε στο πρώτο κυλιόμενο διάδρομο που
βρήκε μπροστά του, για ν' απομακρυνθεί όσο πιο
γρήγορα μπορούσε από την βιντεοβιβλιοθήκη.
Στην πρώτη διασταύρωση πήδησε σ' έναν άλλο
διάδρομο, με κατεύθυνση προς τον περιφερειακό
δρόμο ταχείας κυκλοφορίας. Το καλύτερο που είχε
να κάνει ήταν να πάει το συντομότερο στο σπίτι
του. Εκεί θα συναντούσε και τον Hammersnith
και θα αποφάσιζαν από κοινού.
-Κυνηγοί 2, 4 και 16 προς Κέντρο. Ο λαγός φεύγει.
Κατευθύνεται προς τον κεντρικό περιφερειακό
διάδρομο ταχείας κυκλοφορίας. Τον ακολουθούμε
από καθορισμένη απόσταση.
-Κέντρο προς Κυνηγούς 2, 4 και 16. Συνεχίστε
την παρακολούθηση και ενημερώστε μας σε ποιόν
τομέα θα εισέλθει.
Στον περιφερειακό διάδρομο ταχείας κυκλοφορίας,
ο Jimmy σκεφτόταν την απογοήτευση που
θα ένιωθε για τον μαθητή του ο Hammersmith.
Από ένα αδικαιολόγητο λάθος του, κινδύνευαν να
τιναχτούν όλα στον αέρα. Θυμήθηκε τα λόγια του
δασκάλου του: «Το ροκ'ν'ρολλ μπορεί, από μόνο
του, να αλλάξει τον κόσμο». Ντράπηκε, που από
την δική του ανευθυνότητα καταρρέει αυτό το
όραμα. Αυτό το όραμα που με ευλάβεια ο Hammersmith
το κράτησε ζωντανό, και μάλιστα μέσα από
τόσο αντίξοες συνθήκες. Και τώρα ένα κωλόπαιδο,
δίνει μια κλωτσιά και τα γκρεμίζει όλα. Ίσως
όμως, να μην είναι και τόσο αργά. Ίσως να
προλαβαίνει να σώσει κάτι, όσο υπάρχει καιρός. Αν
όμως τον παρακολουθούν; Κοίταξε τριγύρω του. Σ'
αρκετή απόσταση υπήρχαν τρία άτομα που
ακολουθούσαν την ίδια με αυτόν διαδρομή.
Γύρω τριγύρω και κάτω από τα πόδια του, το
Tupelo 35 απλωνόταν βυθισμένο στην αφύσικη
σιωπή του. Ο γυάλινος θόλος κρατούσε απ' έξω
την «επικίνδυνη» υπεριώδη ακτινοβολία του ήλιου
και την «μολυσμένη» ατμόσφαιρα, προφυλάσσοντας
την νεοσύστατη ανθρώπινη κοινωνία. «Ζούμε
σε μια θερμοκοιτίδα, σ' ένα πειραματικό σωλήνα»,
συνήθιζε να του λέει ο σεβάσμιος δάσκαλός
του. Να όμως που το τέλος τους πλησίαζε, χωρίς
να 'χουν προλάβει να κάνουν τίποτα για ν' αλλάξουν
αυτή την ζωή, χωρίς νά 'χουν προλάβει ούτε
καν να δοκιμάσουν... Η νεκρική σιγή βούιζε στ'
αυτιά του Jimmy. Αχ αυτή η ησυχία... η γαμημένη
σιγή... η σιγή; Ναι, η σιγή. Αυτό είναι! Μια τρελή
ιδέα ξεπήδησε από το ταραγμένο μυαλό του. Ο
περιφερειακός διάδρομος ταχείας κυκλοφορίας
πλησίαζε στον τομέα 3Β-13.
-Από Κυνηγούς 2, 4 και 16 πρός Κέντρο. Ο
λαγός εισχώρησε στο τομέα 3Β-13. Παρακολουθούμε
από προκαθορισμένη απόσταση. Περιμένουμε
διαταγές.
-Κέντρο προς Κυνηγούς 2, 4 και 16. Παρακολουθείστε
και εντοπίστε την οικία του. Διατηρείστε
την απόσταση έκτακτης ανάγκης. Πράσινος
συναγερμός.
Ο Jimmy ανέβηκε τρέχοντας τις σκάλες του
σπιτιού και μπήκε ορμητικά στο δωμάτιό του.
Φώναξε τον Hammersmith, αλλά ο δάσκαλός του δεν
ήταν πουθενά. Η απροσδόκητη απουσία του,
δημιούργησε ένα κύμα ανησυχίας, που τον πλημμύρισε
και τον δυσκόλευε να αναπνεύσει. Ήταν
ολομόναχος και δεν περίμενε βοήθεια από πουθενά.
Δεν ήξερε τι να κάνει και βημάτιζε νευρικά
πάνω-κάτω στο δωμάτιο. Κοντοστάθηκε στο παράθυρο
και κοίταξε με αγωνία προς τα έξω. Δυο
τετράγωνα πιο κάτω, ένας μυστήριος τύπος του
τράβηξε την προσοχή. Ήταν ντυμένος με μαύρη
εφαρμοστή φόρμα, με κράνος και μαύρα γυαλιά-καθρέφτες
και, σε μια ειδική θήκη στο αριστερό
του πλευρό, ήταν φανερό πως κουβαλούσε κάποιο
όπλο.
Ο Jimmy κοκάλωσε. Ένα παγερό ρίγος διαπέρασε
την ραχοκοκαλιά του και μια ακαριαία
ανατριχίλα σάρωσε ολόκληρο το κορμί του. Μόλις
τότε κατάλαβε πόσο σοβαρό ήταν το λάθος του στη
βιντεοβιβλιοθήκη. Οι τρομερές «ΥΔΙΩΚΑΤΑ»
(Υπηρεσίες Δίωξης και Καταστολής του Tupelo-35),
είχαν τεθεί στα ίχνη του και η αντίστροφη μέτρηση
είχε ήδη αρχίσει. Νόμιζε πως είχε ακόμη λίγο
χρόνο στην διάθεσή του, αλλά τώρα έβλεπε καθαρά
πως ήταν παγιδευμένος και ανήμπορος να
αντιδράσει. Ο μαυροντυμένος τύπος βρισκόταν στο
ίδιο σημείο. Άλλος ένας, ολόιδια ντυμένος, είχε
ανέβει στην στέγη του απέναντι κτιρίου. Ο Jimmy
ήταν σίγουρος πια πως είχε παγιδευτεί άσχημα.
Από στιγμή σε στιγμή θα ορμούσαν και θα τον
συλλάμβαναν. Και μετά; Τι θα γινόταν μετά; Δεν
τολμούσε ούτε να το σκεφτεί... Κάτι έπρεπε να κάνει...
-Κέντρο προς Κυνηγούς 2, 4 και 16! Παραταχθείτε
και αναμείνατε διαταγές. Μην πυροβολήσετε,
παρά μόνο σ' έκτακτη ανάγκη. Ενημερώστε
μας για τις κινήσεις του λαγού. Όβερ.
-Κυνηγός 2 προς κέντρο! Διαταγή ελήφθη. Όβερ.
-Κυνηγός 4 προς κέντρο! Όλα εντάξει.
-Όκέι και από Κυνηγό 16. Όβερ.
Ο Jimmy πηγαινοερχόταν στο δωμάτιο σαν
φυλακισμένο αγρίμι. Το μυαλό του είχε μπλοκάρει
προσπαθώντας να βρει κάποιο τρόπο για να αμυνθεί.
Αν βρισκόταν μαζί του ο Hammersmith...
Σίγουρα θα σκεφτόταν κάτι, ή κάποιο τρόπο για να
βγουν από την δύσκολη αυτή κατάσταση.
Η απογοήτευση είχε πλημμυρίσει τον Jimmy.
Περισσότερο απ' όλα όμως, τον είχε απογοητεύσει
ο ίδιος του ο εαυτός. Δεν μπορούσε να καταλάβει
πώς έκανε ένα τόσο θανάσιμο λάθος. Μάλλον
επειδή δεν είχε καταλάβει το πραγματικό μέγεθος
της εχθρικής διάθεσης της κοινωνίας που τον
περιτριγύριζε. Να όμως που τώρα αυτή η «αλάνθαστη»,
ιδανική και «νέα» κοινωνία, τον σημάδευε
με τα όπλα, επειδή ζήτησε πληροφορίες για κάτι
που δεν «έπρεπε» να ξέρει. Ποιός όμως είναι αυτός
που μπορεί να καθορίσει, πού τελειώνει το «πρέπει»
και από πού αρχίζει το «δεν πρέπει»; Ο Jimmy
έσφιξε τα δόντια του. Ο χρόνος κυλούσε και σαν
θηλιά τον στραγγάλιζε. Έπρεπε να προετοιμάσει
την αντίστασή του. Φυσικά δεν θα παραδινόταν
χωρίς μάχη. Με τι και πώς όμως να αντιμετωπίσει
τους περισσότερους και πλήρως εξοπλισμένους
εχθρούς του; Ο Jimy Hendrix όμως, σίγουρα θα
μπορούσε να τους αντιμετωπίσει! Για να δούμε
λοιπόν, τι θα μπορέσει να κάνει ένας σύγχρονος
Jimmy, που μπορεί να μην είναι Hendrix, αλλά
σκέφτεται και νιώθει ακριβώς σαν τον Hendrix.
-Κυνηγός 4 προς κέντρο. Ο λαγός εμφανίστηκε
στην σκεπή του σπιτιού του, αλλά δεν δείχνει να
έχει πρόθεση να φύγει. Κάτι κουβαλάει στον
ακάλυπτο χώρο της ταράτσας. Δεν μπορώ να
διακρίνω τι ακριβώς είναι.
-Κυνηγός 16 προς κέντρο. Ο λαγός μεταφέρει
στη ταράτσα ένα τεράστιο κουτί, μάλλον ξύλινο.
Είναι μεγαλύτερο από 3 κυβικά μέτρα. Μοιάζει με
μεγάλη τηλεόραση, χωρίς οθόνη.
-Κυνηγός 2 προς κέντρο. Στην κορυφή υπάρχει
μια δεύτερη συσκευή, μεταλλική με στρογγυλές
υποδοχές και κυλινδρικούς διακόπτες. Στην κάτω
άκρη γράφει, για να δω... Mabshall.
-Όχι, όχι! Εδώ κυνηγός 16. Δεν γράφει Mabshall,
αλλά Marshall.
Ο Jimmy άνοιξε την παμπάλαια βελούδινη
θήκη και έβγαλε τελετουργικά την άσπρη Fender
Stratocaster. Καθώς την έπαιρνε στα χέρια του, μια
ανατριχίλα διαπέρασε την σπονδυλική του στήλη.
Με αυτή την κιθάρα στα χέρια του, θα μιλούσε μια
άλλη γλώσσα. Μια γλώσσα, που δυστυχώς κανείς
δεν θα καταλάβαινε.
-Κυνηγός 2 προς κέντρο! Ο λαγός ξαναεμφανίστηκε
στη ταράτσα. Κάτι κουβαλάει. Είναι άσπρο
και έχει περίεργο σχήμα. Δεν ξέρω τι είναι.
-Είναι 17 ΑΑΑ! Για τ' όνομα του Νόμου,
είναι 17 ΑΑΑ! Εδώ κυνηγός 4 προς κέντρο! Κέντρο,
είναι 17 ΑΑΑ! Μόλις μου το αποκάλυψε ο φορητός
μου Φωτονόμος L-SA.
Τα ιδρωμένα δάχτυλα του Jimmy σύρθηκαν πάνω
στο λείο τάστο της κιθάρας. Με το δεξί του
χέρι χάϊδεψε το άσπρο σκάφος, τα ποντεσιόμετρα
και τους μαγνήτες. Σκέφτηκε με ποιο τραγούδι να
αρχίσει.
-Κυνηγός 16 προς κέντρο! Κυνηγός 16 προς
κέντρο! Κέντρο, κάνε κάτι! Επιτέλους, κέντρο κάνε
κάτι! Αυτός έχει 17 ΑΑΑ! Ζητώ άδεια για χρησιμοποίηση
του ακτινοβόλου στην κλίμακα «εξολόθρευση».
Σε παρακαλώ κέντρο απάντησε!
Ο Jimmy τοποθέτησε τις ωτοασπίδες στα αυτιά
του και άνοιξε τον ενισχυτή στο μάξιμουμ. Με τις
πρώτες συγχορδίες ο γυάλινος θόλος θα ράγιζε
και θα γινόταν θρύψαλα. Τα 100 Watt του Marshall
θα γκρέμιζαν τους γυάλινους τοίχους της
φυλακής και θα απελευθέρωναν τους σαστισμένους
κατοίκους της πόλης. Ο Jimmy διάλεξε να παίξει
το αγαπημένο του «Purple Haze». Ήταν ότι έπρεπε
για να γκρεμίσει τοίχους...
-Κέντρο προς κυνηγούς 2, 4 και 16. Διαταγή
για άμεση χρήση του ακτινοβόλου στην κλίμακα
εξολόθρευση. Στόχος ο παρακολουθούμενος λαγός.
Επαναλαμβάνω! Προς κυνηγούς 2, 4 και 16.
Διαταγή για...
Τα τρεμάμενα δάχτυλα του Jimmy είχαν τοποθετηθεί
στην κατάλληλη θέση για το πρώτο ακόρντο.
Έσφιξε την πένα στα δάχτυλα τού αριστερού
χεριού, και ετοιμάστηκε να χτυπήσει με δύναμη
τις χορδές. Σ' αυτή την στάση τον πρόλαβαν τα
διασταυρωμένα πυρά από τα τρία ακτινοπίστολα.
Η πένα ξέφυγε από τα δάχτυλά του, και πέφτοντας
σύρθηκε πάνω στις χορδές της Fender. Ήταν
όμως τόσο ελαφριά, που ούτε καν τις διέγειρε.
Στο Tupelo-35, oύτε ο νόμος διαταράχτηκε, ούτε η
σιωπή. Ο τεράστιος γυάλινος θόλος φάνταζε τόσο
μεγαλοπρεπής...
Μα, πού στο διάολο χάθηκε πάλι αυτός ο Hammersmith;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου